بنام آنکه عشق را آفرید"و ایثار را"و آنرا بر نیکان خود"صِلِه نمود...
به آنان که در تیرگیهای شب"پگاه را به تصویر کشیدند درود:
به آنان که در غزوه ی لافتی"نقاب از رخ شب دریدند درود"
به آن ساغیان عطشان فرات"که برادر به خود برگزیدند"درود"
همانان که چون شاه خیبرگشای"رگ از عَبدِوَد ها بریدند درود"
به آن لاله های رسته در دشت زرد"به حیدر دلان عرصه های نبرد"
به آن عشق بازان بی ادّعا"به آن ناصران ره مصطفی"
به آن مانده ها"در شب نینوا"به سرهای گشته از تن جُدا...
به آن راهیان ره مرتضی"به شبکوچه گردان اندر خفا...درود
به آن مبتلایان"به عشق خدا"به آن جُرعه نوشان جام حیا
به سَرکردِگان"خلوص و صفا"بنام شهید و "بنام خدا":
مرا از بند باکی نیست"پُر از احساس پروازم
تو از پایان نترسانم"سفیری رو به آغازم
مرا بیم خموشی نیست"نوایی طعم فریادم
نترسانم ز کوه درد"که من از نسل فرهادم
مرا از یوغ هراسی نیست"ز جنس آسمانهایم
به پایان آرمت روزی"چونان طوفانِ برپایم
تو را مرگ و خموشی هاست"در این بنیاد پیل افکن
چو با سیل خروشانم"به پایانت زنم دامن
من از زیبا شدن گفتم:فضای شهر"زیبا شد
ز یکرنگی سرودم من"جهان همرنگ دریا شد
به زعمت راه سد کردی!کشیدی چینه ی بن بست
ولیکن سیل ایمانم"تن این چینه را بشکست
کمانم"شعله میتابد"ز نسل"آرش رادم
بدوشم کوه ظلمت را"که من از آل فرهادم
من آن طُغیان ایثارم..خروشی چون دماوندم...
منم جاری و پابرجا..چُنان:هامون و الوندم...
ز تیغ تو هراسم نیست"دوصد مرهم به تن دارم
به تن"آثار ایثار و"به سر مام وطن دارم
نه از تکفیر تو باکی"نه از حکم تو ترسانم
نترسم از کویر درد"که من از جنس بارانم
دلم سرخ شهادت بود"در آن اندیشه های زرد
که خون هم تبارانم"خَزر را"لاله گون میکرد
تو را بیم سقوط از اوج"مرا شوق پریدنهاست
تو را چندی به پایانت"مرا فصل رسیدنهاست
تو را کابوس تاریکی"بسی رویای من زیباست
نمای خوفت از نامم"که در رنگ رُخت پیداست
بسازم سرزمینم را"من از خِشت تنم"جانم
اهورا مسلکی باشم"به آیین نیاکانم
دلم عُریان مهتاب است"نهانم شعله ی خورشید
یقینی جنس ایثارم"بدور از حیطه ی تردید
چو شد کعبه اسیر تو"طوافم شد:جمارانم
دخیل "گُنبد سُرخ رضا شاه خراسانم
برای خاک عطشانم"چنان آوار بارانم
سفیر دولت عشقم...شهید راه ایرانم.
((شاعر:کسری مهرگان))
