((رحلت غزل))
به آن بانی دلگفته های من:
"همسفر.تو رخوت ثانیه ها.ببین چه ساده باتوام"
تو هجوم ممتد اینهمه نیرنگ و دروغ
نازنین من ببین.چه صادقانه باتوام
توی قتل عام واژه های مظنون به عشق...
توببین تو شام رحلت غزل.چه شاعرانه باتوام
توی شب نشینی گلواژه های شبزده
نه قصیده..نه غزل..که با ترانه باتوام...
(با تو شونه های بیستونو پرپر میکنم)
(وقتی دستای نجیبت بامنه)
(واسه این مهاجر غربت نشین)
(هرجاکه عطر تو باشه..وطنه)
(با تو شونه های بیستونو پرپر میکنم)
وقتی آغوش تو تکیه گاهمه)
واسه این چله نشین سایه ها)
حرم دامن نجیبت قتلگاهه ماتمه)
واسه ی تن تشنگیهام.مث آوار بارونی
بیا پروازو معنا کن"واسه این مرد زندونی
بگو بامن..نگار من...از این سردر گریبونی
جواب این معما رو.. نه میدونم...نه میدونی
مدد کن بانیه بارون"طهارت کن منو از من
منو خیس حضورت کن"به تعمیدم بزن دامن
بذار این بذر بارونی"تو خاک تو تناور شه
شاید شعر سکوت من...با دستای تو پرپر شه
مصادف شد عبور تو.با میلاد سقوط من
شب خاموش شبگردی...شب شعر سکوت من
تو این کابوس عالمسوز"تبه تفسیر رویا باش"
یه میراث از دل دیروز"گریزی رو به فردا باش
طلوع سبز رویا باش.منو از سایه ها بردار
من از تبار بارونم.منو به خاک شب نسپار
نازنین همترانه...ما که از..یه آسمونیم
حیفه با آهنگه غربت..شعر تنهایی بخونیم
توی این دنیای کوکی..با هم و از هم جداییم
با حکایت شکستن..واژه واژه همصداییم
مث گلبرگ شقایق..توی حصر شاخه هاییم
با حکایت شکستن..واژه واژه همصداییم...
ترانه سرا:کسری مهرگان
دارای کد ثبت از وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی
دریافت