ترانه حادثه قطعی

                      ((حادثه قطعی))

"در.نقب خیال من"     "یک .خاطره روشن شد"

"یک حادثه ی قطعی"   "همبستر با من شد"

"از زمزمه ی اسمت"   "یک چشمه تداعی شد"

"در.بستر این چشمه"  "صد واژه شناور شد"

"از.سیطره ی سبز"    "تابشگر یاد تو"

"این بذر نکوهیده"      "یکگره.تناور شد"

این.چله نشین تن"    "از واژه.غزل پوشید"

"گلواژه ی.شعر من"  "افسون شکفتن شد"

رحلت پاییز

                                             ((رحلت پاییز))

"میخوام از.غزاله ی دشت"      "حق چشماتو.بگیرم"

"مث.اسمو سایه باهاتم"           "از کنار تو نمیرم"

"نمیتونمو.نمیخوام"            "توی حصر شب.بمونم"

"منو از.قفس میگیرم"         "من دیگه.یه آسمونم"

"بعدهجرت از.سیاهی"       "مشرق از.چشم تو تابید"

"که پس از.رحلت پاییز"       "آسمون.شکوفه بارید"

          

ترانه بانوی زنبق پوش

                                    ((بانوی زنبق پوش))

"هم قسمت من باش"       "خورشیدک بی من"

"محروق عالمسوز"           "شعله بکش در من"

"از گریه خوابم کن"           "در حرم آغوشت"

"صدباده.مستم کن"         "با عطر تن پوشت"

"وقتی .که ماهم  رفت"    "در هجله ی تبعید"

"وقتی که ظلمت شد"     "همبستر خورشید"

"خورشید که.نمیتابید"     "تو.جلوه میکردی"

"در.سوگ زوال من"         "تو.گریه میکردی"

"از.باد. شنیدم من"          "عزم سفر.کردی"

"بانوی زنبق پوش"          "کی میشه.برگردی"

گل ترانه

                                            ((گل ترانه))

به آن سراب همیشه در سفر:

"دشنه ی زهرین جنون"      "نشسته تو.نقب تنم"

"حدیث قصه ها شده"        "حماسه ی.شکستنم"

"کجای صفحه ی تنم"        "گل ترانه.وا شدی"

"میون این.تاریکیا"             "رنگ تنه.خداشدی"

"غریبه با تمام من"           "چی شد.که فکر ما شدی"

"به این.جنون سینه سوز"  "دوباره مبتلا شدی"

"با بال بسته.بیخبر."         "شب عازم کجا شدی"

"چی شد.اسیر دستای"   "هرزه ی آدما شدی"

ترانه فتح خورشید

                                       ((فتح خورشید))

((عطرتنت رو وصله ی تنم کن ))      ((نذار.که شوق زندگیم بمیره))

((دستاتوخیمه کن.رودست سردم))

((تا از تواین.ترانه پا بگیره))

((تو بغض این صدای سردو زخمی))   ((فقط تویی و مخمل نگاهت))

((تو عزلت.شبای بی ترانه))         ((فقط منم.یادتو خاطراتت))

((فقط تویی.که بی توسرنمیشه))((فقط منم.بی تو تر از.همیشه))

((فقط منم.که جز تو رو نمیدید ))((فقط تویی.حریص فتح خورشید))

            ((فقط منم.بسوگ هجرت تو..چله نشین.سوته زار تبعید))

((بیا تو ای.زلال سبز جاری      نذارکه بی تومن.به گل بشینم))

((ببین هنوز.به حرمت نگاهت    عاشقترین.عاشق رو زمینم))

((بذار.تو شب نشینی ترانه       یه دامن از.شعرای عاشقانه))

((تو حجب.پاک دامنت.بچینم      تا عشقو تو.نگاه تو.ببینم))

((بگو.تو تفسیر کدوم خیالی      که ساده توی خلوتم.نشستی))

((چه ساده اومدی تو خاطراتم    چه ساده عهد بامنو.شکستی))

((فقط تو بودی که بخاطر تو))    ((از همه.حتی از خودم .بریدم))

((برای خاطرت.رو صحن خورشید))((یه طرحی از.نگاهتو کشیدم))

((قرعه ی هجرت که بنامت افتاد))((ازمنو خاطرات من.گذشتی))

((با کوچت از صحیفه ی خیالم))((حرمت این.ترانه رو شکستی)).

               ((ترانه سرا:کسری مهرگان)).

[e-mail]

بهارآمد

                                             ((بهار آمد))

"نازنینان:دست تقدیرفصل رادگر کرد و زمستان را نیز...

و به مهر هبه کردفصلی را.فصلی به سخاوت بهار وموعدی به طراوت نوروز.

ارمغانی ازدست سخاوتمند یار آسمانیمان:حضرت دوست.

یارانم:نوروز"صله ایست ازعرشیان به فرشیان و هم:آوارخیسی است بهر

طراوت دلها و :افشانه ایست بر زنگار نهانمان.

چه زیبا نامیست:(بهار)وچه پر واژه ایست:(نوروز) وچه نباتات سبزی در طبق

نیلگون روی سرش دارد.

چه عشق بازی ملیحیست :خلوت آسمان و اطلسی /وچه نیک ترانه

ایست ازقاموس:مهر"وآبادی"وطراوت"و سخاوت هم نیز.

چه نیکو"قافیه هاکه" آمده اند درمحفل شب نشینی تفسیر بهار

که به نقل راویه باد گفتند وسرودند از:صداقت.سخاوت.طراوت ونجابت...

که پرده آخرش صله ای بود ازدستان ملکوتی خداوندگار بهار درسایه سار

آب و روشنی .

گویی بهارترانه ایست ازسراینده تقدیر اصحاب عرش و فرش که با قلم سبز

طراوت" که بر مصحف حریر باغ نگاشته شده.

باز رسید ایام تجدید بیعت با خویشان و دیدار و"دیدار و"دیدار...

به حق که چه مهروند دایه ایست بهار و چه خلف"زاده ایست: نوروز که در مهد

طراوت وطراوت شکفته.

وچه وصلت خجسته ایست زفاف آسمان و باغ درهجله ی ابریشم و گل

که یاس ومریمی ها وشقایق رانیز"وعده ستاندند به مهر.

یارانم:بهرتان نیک ترینهارا از حریم سبز و تر دامان پروردگار سیب وآب و

روشنی خواهانم.امید دارم به روشنی ایامتان.وخواهانم که اقبالتان تا

بام عرش:رفیع"وشامتان در تابسار ماه نقره پوش به مهر بسرشود.

درموعد تحویل بهار:سال و فصل ولحظات نو وآینده ای روبه آبادانی و گماشت بهار"بضمیست که درساحل امن انتظار تشرف حبیبان خدا را

چشم در راهست.وساغی قدح بخش این بضم:خداوندگار ایران زمین است

براستی که چه گوارا باده ایست که ماحصل سرمستیش:طراوت است و

سرزندگی.وتحفه خداست:دراین جشن وشادمانی:حکم حصر و تبعید

زمستان سیاه و نیز عزل پاییز و نصب برحق بهار بر اریکه نیلوفری روزگار.

مهرپیشگان:بیاییدمانیز دراین جشن:ساز مهر و روشنی کوک کنیم و

محبت بنوازیم واز(سین):سخاوت را ترانه کنیم"تازندگی نیزبه سازمابرقصد

با امیدصلح و آشتی برای اصحاب گیتی دراین سال نو ونیز شادکامی و

شوق بهزیستن برای شما نیکان که محق سبز ترینهایید.

((شاد زی"و مهرافزون//نوروز مبارک باد"ای دون ترگ باد))***

 ((کسری مهرگان)).

نقدی بر ترانه ها و آثار کلامی کنونی

                                    ((نقدی بر ترانه معاصر)):

       (درود بر یکایک شما خوبان).اما بعد:

یاران:در برهه بغرنج کنونی"که متاسفانه موسیقی به ابزاری برای

بهعرف رسیدن اسمی وشهرت یافتن پوشالی وبعضا سوءاستفاده مالی برخی مبدل گشته که این پهنه

پاک وبیکران را به بیراهه کشانده که ازقضا این اچحاف درمحصولات کلامی بیش ازبیش سایه افکنده

برآن شدیم تا این مسئله رابه چالش بکشیم.

ازانجاکه امروز و روز افت چشمگیر این عرصه چه ازنظر((نوا))و چه در طبقه((شعروترانه))بیش ازپیش به

چشم میخورد وافرادی نامستعدوبی مسئولیت پای براین عرصه نهاده اندوبا الفاظ پوچ ومضحک وبعضا

هرزه کمرهمت برتخریب این هنربسته اندکه متاسفانه این موضوع بدلیل ناآگاهی و اجنبی بودن مردم

بااین طبقه ازهنرتوانسته اندمخاطبانی رابرای آثار سوءشان بیابند/سعی براین داریم که این موضوع

مهم رازیر ذره بین قراردهیم.

امروزه به وضوح میتوان عارض شدکه موسیقی کنونی بر پایه((ریتم))و یا((ریتمیک))بودن استوار

شده وشماامروزه آثاری را میبینیدومیشنوید که به نصرت ریتم های ناموزون اعمال تحمیل میکنند.

بطور مثال:برخی از...کارشان رابدون کوچکترین دانش علمی و اصولی به مرحله اجرا میگمارند

والفاظی پوچ وسخیف را باریتم های بعضا شادومحرک خلط میکنندوبدلیل اینکه تم وفضای کار به

نوعی پرانرژی ومحرک است وذهن وجسم مخاطب را به وجد میاوردتوانسته اندکه آثاربنجول و

بی صفا و کدر راچون ویروسی درمیان عوام جامعه نشردهندکه به علت فقرفرهنگی ((برخی))

از مردم در حیطه موسیقی به مراد دلشان برسند.

حال باید دانست که وظیفه یک هنرمندمسئول در رابطه با این معضلات چیست؟

واصحاب ادب چگونه بایددراین برهه حساس چاره اندیشی کنند؟

درصورتیکه امروزه افرادی القابی راباخود به یدک میکشند که این بار چه بس بر ایشان گران است

وچه درمصاحبت بااین اسماءبی کفایت و نالایقند.بطورمثال شخصی سیاهه ای موزون وهمقافیه

درقالب یک شعر بدون کمترین توجه به موضوع ویا قواعد ومنهج نگارش در مصحف پیاده میکندو

خواننده نیزآنرا اجرامیکندوبا گذراندن این پروسه بی مرحله و ناچیز وبه سادگی به عنوان شاعر و یا

ترانه سرا به عرف میرسد.

یاران"حال بیاییداندکی به گذشته بازگردیم و عرصه شعروموسیقی را درآن برهه زمانی ارزیابی کرده

و با اوضاع کنونی قیاس کنیم.